Miskramen, ook spontane abortus genoemd, komen helaas veel voor. Ongeveer 10-15% van de aangetoonde zwangerschappen eindigen in een miskraam.

​

De eerste tekenen van een (dreigende) miskraam zijn vaginaal bloedverlies eventueel samengaand met krampen in de onderbuik. Alleen bloedverlies of alleen buikpijn hoeft niet per definitie te eindigen met een miskraam. Wanneer er sprake is van bloedverlies en/of buikpijn, kan er een echo gemaakt worden. Vanaf ongeveer 7-8 weken zwangerschap kan een echo goed beoordeeld worden. Wanneer er tijdens bloedverlies hartactie gezien wordt, is de kans op een goede afloop ongeveer 90%, maar de kans blijft bestaan dat een miskraam toch doorzet. Een positieve zwangerschapstest zegt niets over de vitaliteit van het vruchtje. Zelfs na een miskraam kan de test nog enige tijd positief blijven, omdat het hormoon HCG nog enige tijd in het bloed zit. Soms wordt er bij een termijnecho pas ontdekt dat er geen hartactie meer is en de zwangerschap niet meer intact is, zonder dat de zwangere buikpijn of bloedverlies heeft gehad (zie missed abortion). Wanneer de gehele vruchtzak is uitgestoten, zullen het bloedverlies en buikpijn weer afnemen. Af en toe blijft er nog een rest in de baarmoeder, het vloeien en de buikpijn blijven voortduren. Een curretage kan dan nodig zijn.